تأثیر تعبیر"نظر" و داستان قرآنی حضرت سلیمان بر غزل 278 دیوان حافظ

" اُنظُرنَا"، در آیه 104 سوره‌ مبارکه بقره، تعبیری است که خداوند حکیم، به مؤمنان دستور می‌دهد آن را به‌ جای تعبیر" رَاعِنَا" به کار برند تا بهانه و بستری برای تمسخر یهود به‌وجود نیاید. این آیه پس از داستان سلیمان(ع) و ‌هاروت و ماروت در آیه 102 و 103 سوره‌ بقره، آمده است. از سوی دیگر تعبیر "نظر"‌ با ساختارهای صرفی مختلفِ"فَانْظُرْ/ سَنَنْظُر/ فَانْظُری/ فَناظِرَةٌ/ نَنْظُر/ فَانْظُرُوا"، هشت بار در سوره نمل آمده که پنج بار از آن در داستان سلیمان(ع) به کار رفته است. به گونه‌ای که این تعبیر با حضرت سلیمان و دیگرعناصر، نشانه‌ها و شخصیت‌های داستان وی مانند ملکه سبأ، نمل(مورچه)، جنّ(پری، دیوان)، شیاطین، هدهد، ریح(باد)، طیر(مرغان) و...، کارکردی معنادار پیدا کرده و از آن می‌توان به عنوان یکی از عناصر داستان حضرت سلیمان(ع) یاد کرد. زیرا این واژه در هیچ داستانی در قرآن کریم به این میزان که در داستان کوتاه سلیمان در سوره نمل آمده، یکجا استعمال نشده است. حال با توجه به اینکه"نظر" در تعداد قابل توجهی از غزلیات حافظ در کنار حضرت سلیمان یا دیگرعناصر و شخصیت‌های داستان وی قرار گرفته، به نظر می‌رسد به کارگیری" نظر" از سوی حافظ در کنار سلیمان(ع) و سایر نشانه‌ها و قرائن لفظی و معنوی، هدفمند، آگاهانه، هنرمندانه و تحت تأثیر فضای معنوی قرآن کریم است و اقدامی برای ترویج فرهنگ قرآنی و اسلامی به شمار می‌آید. در این میان غزل 278، یکی از غزلیاتی است که " نظر" در کنار سایر عناصر داستان به‌ کار رفته است.